Sławni hakerzy

Kto potrzebuje broni, gdy ma klawiaturę?

22 Min czytania
Sławni Hakerzy

Kto potrzebuje broni, gdy ma klawiaturę?

 

Poznaj najsłynniejszych hakerów świata.

Oczywiście są tu tylko ci których udało się namierzyć.

Captain Crunch

Captain Crunch – John T Draper
Captain Crunch – John T Draper

 

John T. Draper

Captain Crunch – pseudonim znanego amerykańskiego phreakera, Johna T Drapera, urodzonego w 1944. Inne używane pseudonimy to Crunch i Crunchman. Często powtarzania legenda głosi, iż Draper łączył się z siecią telefoniczną, emitując sygnał dźwiękowy 2600 Hz za pomocą gwizdka znalezionego w pudełku płatków owsianych marki Captain Crunch – stąd jego przezwisko. Draper był jedną z pierwszych osób, które używały blue-boxa do łączenia się z centralami telefonicznymi i do uruchamiania ich ukrytych funkcji. Draper stwierdził, że firma telefoniczna to nic innego jak wielki komputer (w wywiadzie z Ronem Rosenbaumem dla czasopisma Esquire). Jego pasją było odkrywanie (i przełamywanie) zabezpieczeń tego systemu.

Phreaking

Jako Captain Crunch, Draper odkrył i wykorzystał luki w zabezpieczeniach linii telefonicznych AT&T za co spotkało go wyróżnienie w postaci szeroko komentowanego wywiadu w czasopiśmie Esquire oraz aresztowanie pod zarzutem oszustwa telekomunikacyjnego („toll fraud”) i skazania na siedem lat ograniczenia wolności w zawieszeniu.

Programowanie i elektronika

Jako współpracownik i przyjaciel Steve’a Wozniaka i Steve’a Jobsa Draper brał udział w projektowaniu jednego z ich pierwszych komputerów, Apple II (stworzył podzespoły modemu). W 1979 roku napisał pierwszy procesor tekstu na Apple II: EasyWriter. Część pracy nad tym programem miała miejsce w więzieniu, gdzie Draper odsiadywał kolejny już wyrok (polegający na spędzeniu nocy w zakładzie karnym – w dzień Draper był wolny). W latach 80. Draper m.in. pracował dla firmy Autodesk oraz uczył programowania na platformie Macintosh. Obecnie jest twórcą komputerowych zabezpieczeń programowych oraz dyrektorem technicznym firmy En2go.

Legendy i kultura masowa

Postać Drapera zainspirowała wiele trudnych do sprawdzenia legend, odnoszących się do jego skuteczności jako phreakera. Na podstawie jego życiorysu powstały elementy filmów fabularnych takich jak Sneakers lub Pirates of the Silicon Valey. Dla niektórych Captain Crunch pozostaje głównie legendarną ikoną technologicznej kontrkultury. (Wikipedia)

Kevin Mitnick

Kevin David Mitnick
Kevin David Mitnick

Kevin Mitnick to najsłynniejszy haker XX wieku, który przez wiele lat był poszukiwany przez FBI za włamanie się do systemów wielu firm i instytucji. Jego historia i metody działania są pełne niesamowitych przygód i sprytnych trików.

Mitnick zaczął swoją karierę hakerską w wieku 12 lat, kiedy odkrył, że może podróżować za darmo autobusami, używając magnetycznych kart, które sam programował. Dokonał tego nakłaniając kierowcę autobusu do podania mu miejsca, w którym mógł zakupić kasownik. Zdobył go płacąc 15 dolarów.

W następnych latach włamywał się do sieci telefonicznych, komputerów szkolnych i uniwersyteckich, a nawet do systemu obrony narodowej Stanów Zjednoczonych.

Jedną z jego specjalności była socjotechnika, czyli sztuka manipulowania ludźmi, aby uzyskać od nich poufne informacje lub dostęp do zabezpieczonych systemów. Mitnick potrafił podszywać się pod różne osoby, np. pracowników firm, policjantów, dziennikarzy, a nawet swoich ofiar. Wykorzystywał też fałszywe dokumenty, podsłuchy telefoniczne, skanery radiowe i inne narzędzia, aby zdobywać dane i hasła.

Mitnick był wielokrotnie aresztowany i skazywany za swoje przestępstwa, ale zawsze znajdował sposób, aby uciec lub uniknąć kary. W 1992 roku rozpoczął pięcioletnią ucieczkę przed FBI, podczas której zmieniał tożsamość, miejsce zamieszkania i wygląd. W tym czasie włamywał się do systemów takich firm jak Motorola, Nokia, Sun Microsystems, Fujitsu czy Novell, kradnąc oprogramowanie, kody źródłowe, pliki i informacje.

W 1995 roku Mitnick został schwytany przez FBI w swoim mieszkaniu w Raleigh, w stanie Karolina Północna, po tym, jak został namierzony przez innego znanego hakera, Tsutomu Shimomurę. Mitnick spędził w więzieniu ponad cztery lata, z czego osiem miesięcy w izolatce, ponieważ FBI uważało, że może włamać się do dowolnego systemu, używając tylko telefonu.

Po wyjściu z więzienia w 2000 roku, Mitnick musiał przestrzegać wielu ograniczeń, m.in. nie mógł korzystać z komputerów i telefonów komórkowych do 2003 roku. W 2003 roku Mitnick założył własną firmę konsultingową, Mitnick Security Consulting, która zajmuje się testowaniem bezpieczeństwa systemów i szkoleniem pracowników w zakresie ochrony przed atakami hakerskimi. Mitnick napisał też kilka książek o swoich doświadczeniach i technikach hakerskich, m.in. “Sztuka infiltracji”, “Sztuka oszustwa” i “Sztuka niezgodności”.

Mitnick zmarł 20 lipca 2023 roku w wieku 60 lat, w wyniku zawału serca.

Jego śmierć wywołała wiele reakcji w świecie informatyki i hakerstwa, gdzie był uważany za legendę i inspirację dla wielu pokoleń .

Tsutomu Shimomura

Tsutomu Shimomura
Tsutomu Shimomura

 

Tsutomu Shimomura (下村努) to japońsko-amerykański fizyk i ekspert ds. bezpieczeństwa komputerowego. Jest znany z pomocy FBI w śledztwie i aresztowaniu hakera Kevina Mitnicka. W 1996 roku napisał książkę na ten temat z dziennikarzem Johnem Markoffem, zatytułowaną Takedown, która została później zekranizowana w filmie Track Down w 2000 roku.

Shimomura urodził się w Japonii, a następnie dorastał w Princeton w stanie New Jersey w USA. Nie ukończył szkoły średniej, ale dostał się do California Institute of Technology. Na studiach uczył się od słynnego fizyka Richarda Feynmana. Zajmował się głównie fizyką obliczeniową i kryptografią. Jest synem chemika Nobuhiro Shimomury, laureata Nagrody Nobla.

W 1994 roku Shimomura stał się celem ataku Mitnicka, który włamał się na jego komputer i ukradł kilka plików. Shimomura zdecydował się pomścić i rozpoczął pościg za Mitnickiem, wykorzystując swoje umiejętności i kontakty. Po dwóch miesiącach udało mu się namierzyć Mitnicka i powiadomić FBI, które go aresztowało.

Shimomura jest obecnie pracownikiem naukowym w San Diego Supercomputer Center i profesorem wizytującym na Uniwersytecie Kalifornijskim w San Diego. Jest również autorem wielu publikacji naukowych i patentów związanych z bezpieczeństwem komputerowym i technologią sieciową.

Shimomura i Mitnick spotkali się po raz pierwszy na sali sądowej w Raleigh w Północnej Karolinie. Mitnick popatrzył na Shimomurę i powiedział: „Cześć Tsutomu, szanuję twoje umiejętności”, na co Shimomura symbolicznie ukłonił głowę.

Tsutomu Shimomura, razem ze swoim przyjacielem Johnem Markoffem, napisał książkę o Kevinie Mitnicku. Książka ta, jak i film, stała się powodem wielu dyskusji. Obydwaj autorzy musieli wypłacić Kevinowi Mitnickowi odszkodowanie za zniesławienie go w mediach.

Barnaby Michael Douglas Jack

Barnaby Michael Douglas Jack
Barnaby Michael Douglas Jack

 

Barnaby Michael Douglas Jack (22 listopada 1977 – 25 lipca 2013) był nowozelandzkim hakerem, programistą i ekspertem od bezpieczeństwa komputerowego.

Znany był z pokazowych prezentacji na konferencji Black Hat w 2010 roku, podczas której włamał się do dwóch bankomatów i sprawił, że wydawały one fałszywe banknoty na scenie.

Wśród jego innych znanych prac były włamania do różnych urządzeń medycznych, w tym rozruszników serca i pomp insulinowych .

Jack był uznawany wśród specjalistów branży za wpływową osobę w dziedzinie bezpieczeństwa medycznego i finansowego . W 2012 roku jego zeznania doprowadziły do zmiany przepisów dotyczących bezprzewodowych urządzeń medycznych przez amerykańską Agencję Żywności i Leków.

W chwili śmierci Jack był dyrektorem ds. bezpieczeństwa urządzeń wbudowanych w IOActive .

Oto niektóre z jego osiągnięć i ciekawostek:

  • Jack był zainspirowany filmem “Hakerzy” z 1995 roku, w którym pokazano scenariusz “jackpottingu” bankomatów .
  • pokazał, że można włamać się do pompy insulinowej z odległości do 90 metrów za pomocą anteny o wysokim zysku i spowodować, że poda ona śmiertelną dawkę insuliny .
  • Jack planował zaprezentować na konferencji Black Hat w 2013 roku, jak włamać się do rozrusznika serca i spowodować jego wybuch . Niestety, zmarł na przedawkowanie narkotyków kilka dni przed konferencją .
  • był fanem muzyki metalowej i grał na gitarze . Jego pseudonim “Barnaby Jack” pochodzi od nazwy zespołu, w którym grał .

Dodatkowo pracował także nad przełamywaniem zabezpieczeń komputerów instalowanych w samochodach, co pozwalało przejmowanie kontroli nad pojazdem.

Co jest już niestety faktem.

Anthony Chris Zboralski

Anthony Chris Zboralski

 

Anthony Chris Zboralski, znany również jako „Taxman” lub „Frantic”, to francuski haker o polskich korzeniach, który zasłynął z włamywania się do sieci FBI, Pentagonu, Microsoftu i IBM w 1994 roku, gdy miał zaledwie 17 lat.

Zboralski był członkiem grupy hakerskiej o nazwie The Chaos Computer Club, która zajmowała się badaniem i eksperymentowaniem z systemami komputerowymi i telekomunikacyjnymi. Zboralski został aresztowany przez francuską policję w 1995 roku i skazany na rok więzienia w zawieszeniu oraz grzywnę.

Po wyjściu z więzienia, Zboralski zajął się legalną działalnością jako informatyk i specjalista ds. bezpieczeństwa systemów. Założył własną firmę konsultingową o nazwie Belua, która oferuje usługi z zakresu testów penetracyjnych, audytów bezpieczeństwa i szkoleń.

Jest również autorem kilku książek i artykułów na temat hakerstwa i bezpieczeństwa informacyjnego.

Zboralski uważa się za „białego kapelusza”, czyli haker, który działa w zgodzie z prawem i etyką, i twierdzi, że jego celem jest „poprawa bezpieczeństwa, a nie jego niszczenie”.

MafiaBoy – Michael Calce

MafiaBoy - Michael Calce
MafiaBoy – Michael Calce

 

MafiaBoy, czyli Michael Calce, to były haker i ekspert ds. bezpieczeństwa z Quebecu w Kanadzie, który w lutym 2000 roku przeprowadził serię głośnych ataków typu DoS na duże komercyjne strony internetowe, takie jak Yahoo!, Fifa.com, Amazon.com, Dell, E*TRADE, eBay i CNN.

Miał wtedy 15 lat i był uczniem szkoły średniej w Montrealu. Jego celem było, jak sam twierdził, ustanowienie dominacji dla siebie i jego grupy cybernetycznej TNT w cyberprzestrzeni.

Ataki MafiaBoya polegały na przeciążeniu serwerów różnymi rodzajami komunikacji do tego stopnia, że stawały się one niewrażliwe na polecenia. Nazwał swój projekt Rivolta, co po włosku oznacza “bunt”. Rivolta zdołała wyłączyć Yahoo! na prawie godzinę. Była to wtedy wielomiliardowa firma internetowa i najlepsza wyszukiwarka. Po ataku na Yahoo! nastąpiły podobne ataki na Buy.com, eBay, CNN, Amazon i Dell .

W 2011 roku Calce twierdził, że ataki zostały uruchomione nieświadomie, po wpisaniu znanych adresów w narzędzie bezpieczeństwa, które pobrał z repozytorium na nieistniejącej już platformie udostępniania plików Hotline, opracowanej przez Hotline Communications .

Calce wyszedł do szkoły, zapominając o aplikacji, która kontynuowała ataki przez większość dnia. Po powrocie do domu Calce stwierdził, że jego komputer się zawiesił, i uruchomił go ponownie, nieświadomy tego, co działo się w ciągu dnia . Calce twierdził, że gdy usłyszał wiadomości i rozpoznał firmy, które wpisał wcześniej w tym dniu, “zaczął rozumieć, co mogło się stać”.

Adwokat MafiaBoy’a, Yan Romanowski, udowadniał przed sądem, że programy, jakimi posłużył się młody włamywacz, są dostępne w każdej chwili w internecie i ataki typu DDoS nie wymagają nadzwyczajnych umiejętności informatycznych. MafiaBoy posłużył się programem o nazwie Tribe Flood Network, napisanym przez niemieckiego hakera z Hanoweru o pseudonimie Mixter. Linią obrony był fakt posiadania niewystarczających zabezpieczeń systemów komputerowych przez zaatakowane firmy. Straty poniesione na skutek ataków przypisywanych MafiaBoy’owi wyceniono na ponad 1,7 miliarda USD

Albert Gonzalez

Albert Gonzalez
Albert Gonzalez

 

Za jedno z największych oszustw w historii USA odpowiedzialny jest Albert Gonzalez (ur.1981), haker z Miami.

W latach 2005-2007 stał na czele cybernetycznego gangu, który ukradł ponad 170 mln numerów kard kredytowych z ponad 250 instytucji finansowych. Gonzalez został aresztowany w maju 2008 roku. Policja zabezpieczyła 1,6 mln dolarów w gotówce, w tym 1,1 mln dolarów w trzech plastikowych torbach, które haker zakopał w ogródku rodziców. W marcu 2010 roku został skazany na 20 lat więzienia.

Gonzalez, który swoją przestępczą operację nazwał „Get Rich or Die Tryin” (wzbogać się lub umrzyj próbując), tłumaczył w sądzie, że motywem jego działania była zwykła ciekawość oraz obsesja na punkcie sieci komputerowych. Władze dotarły jednak do jego rozmów na czacie, w którym zwierzał się znajomemu, że chce zarobić 15 mln dolarów, kupić jacht i… przejść na emeryturę.

Adrian Lamo

Adrian Lamo
Adrian Lamo

Urodzony 20 lutego 1981 w Bostonie, zmarł  14 marca 2018 – jeden z najbardziej znanych członków społeczności hakerów i równocześnie jeden z najsławniejszych crackerów. W opinii publicznej najbardziej znany jest z licznych włamań do systemów komputerowych takich instytucji i firm jak Yahoo!, AOL Time Warner, MCI WorldCom, Microsoft, National Security Agency i The New York Times.

W społeczności hakerów postrzegany jest przez niektórych jako jeden z najlepszych specjalistów od wykrywania zależności między pozornie niezwiązanymi z sobą zdarzeniami w złożonych sieciach komputerowych. Choć jego dążenia dotyczyły głównie bezpieczeństwa komputerowego, uważa, że te same słabostki dające mu możliwość ciągłego włamywania się do systemów, znajdują się także w innych niezwiązanych z komputerami aspektach świata. „To ma mniej wspólnego z technologią, a więcej z religią i filozofią” – twierdzi.

Lamo nazywany jest często „bezdomnym hakerem”, który to tytuł otrzymał w związku ze swoim cygańskim stylem życia. Lamo mieszkał jako dziki lokator w opuszczonych budynkach, często zmieniał miejsce pobytu, podróżując po całych Stanach Zjednoczonych pociągami i autobusami, z dobytkiem mieszczącym się w jednym plecaku.

Lamo prowadził swoje poszukiwania słabych punktów w sieciach komputerowych z kafejek internetowych, komputerów w bibliotekach i na uniwersytetach. Mimo że przeprowadzał oceny bezpieczeństwa sieci dla kilkunastu dużych firm i instytucji, zawsze odmawiał pobierania pieniędzy za swoje usługi.

Zapytany przez media czy kiedykolwiek przyjął zapłatę od swoich klientów, wyjaśnił że raz, w trakcie pracy dla Excite@Home, przyjął butelkę wody mineralnej za 50 centów, bo bardzo chciało mu się pić.

Lamo przyznał się do włamania do komputerów New York Times w wywiadzie z Kevinem Poulsenem, zamieszczonym na stronie internetowej SecurityFocus 26 marca 2002 r. New York Times, po przeczytaniu tego artykułu, wniósł oskarżenie i w maju 2002 r. federalny prokurator z Nowego Jorku rozpoczął dochodzenie skutkujące listem gończym, wysłanym do FBI we wrześniu 2003 r.

Lamo, po kilku dniach ukrywania się, dobrowolnie oddał się, 9 września o 10:15 w Sacramento (Kalifornia), w ręce oficerów FBI. 8 stycznia 2004 r. rozpoczął się proces o popełnienie przez Lamo „przestępstwa komputerowego”. 15 stycznia 2004 r. został skazany na 24 miesięcy dozoru sądowego oraz na 6 miesięcy aresztu domowego.

W trakcie odbywania kary, Lamo zajął się dziennikarstwem i fotografiką. Jako powód takiej zmiany zainteresowań podał:

Zawsze chciałem zmieniać to co ciemne i niejasne w przezroczyste i jasne, po to aby zrozumieć, uchwycić chwile, kiedy rzeczy nabierają sensu

Aktualnie, pisuje on artykuły dla gazety „American River Current” z siedzibą w Sacramento, oraz okazjonalnie dla innych czasopism w USA. Krytycy często określają Lamo jako poszukiwacza taniej popularności lub po prostu zwykłego przestępcę. Sam Lamo systematycznie odmawia jakichkolwiek komentarzy na temat swojej działalności i nie zajmuje się publicznym odpieraniem ataków na jego osobę. Jego jedyną odpowiedzą na zarzuty, że jego wypowiedzi i publikacje sztucznie upiększają zwykłe przestępstwa było stwierdzenie:

Zamiast mówić o sobie lub swojej działalności, wolę aby moje działania mówiły same za siebie„.

Prace Lamo są w większości nieopublikowane, jednak krążą wśród małej grupy specjalistów z dziedziny zabezpieczeń systemów komputerowych. Ludzie ci starają się zebrać informacje o sposobach w jaki Lamo łatwo penetrował pozornie dobrze zabezpieczone sieci.

Istnieją także amatorscy poszukiwacze jego mniej znanych operacji, starający się odnaleźć je po charakterystycznym dla Lamo stylu pracy. Opublikowane dotąd wyniki efektów działań Lamo nie są zbyt wiarygodne, gdyż wszystkie one rozbijają się o odmowę dokładnego opisania tych działań przez samego Lamo. Jego typową odpowiedzią na pytanie o stosowane przez niego techniki włamań jest stwierdzenie: „Kieruje mną wiara”. (Wikipedia)

Udostępnij ten post